اندیشه

این سرود حدود 5000 پیش از میلاد مسیح توسط کارکارتا بهارات رئیس قبیله ی هندو سروده شد و چند هزار سال سینه به سینه گشت تا در نهایت مکتوب شد و نام ودا به خود گرفت   به تعداد آدم های روی زمین راه برای رسیدن به خداوند وجود دارد رحمت الهی از هیچ کس دریغ نمی شود حتی از انها که خود می خواهند لطف حق شامل حالشان نشود تا وقتی کسی درستکار است چه اهمیت دارد که چه بت های را می پرستدد یا در مقابل چه تندیسی کرنش می کند ؟ یک هندو اید اتش پرست باشد و به دیگر خدایان بی اعتنا ایا می توانیم منکر هندو بودن او شویم ؟ دیگری شاید خدا را از طریق بت منتخب خود پرستش کند ایا می توانیم منکر هندو بودن او شویم ؟ شاید یک فرد دیگر  خدا را در همه جا ببیند نه در یک تندیس یا بت ایا او هندو نیست ؟ چگونه یک برنامه ی رستگاری می تواند محدود به یک ایده ی منفرد از ذات خداوند و پرستش باشد ؟ ایا خداوند خدا ی همه ی مو جودات عالم نیست ؟